 |
| Źródło/Source |
zRYSIOwana ja, czyli kilka myśli nie tylko o Richard Armitage
zRYSIOwana ja, czyli kilka myśli nie tylko o Richard Armitage
Nadrzędną zasadą tego bloga jest szacunek dla pana Armitage’a, dla autorki bloga, jak również dla komentujących, którzy pozostawiają tu komentarz. Zostawiając swój komentarz zobowiązujesz się postępować zgodnie z tą zasadą. Autorka bloga zastrzega sobie prawo do usunięcia komentarza, który wg jej uznania będzie naruszał powyższe zasady.
Te włosy to chyba właśnie sa w najgorszym mozliwym momencie, wtedy jak nic się z nimi nie da zrobić (zna to każdy ktokiedykolwiem zapuszczał), przynajmniej tak tu wygląda ;)
OdpowiedzUsuńTak, też znam ten ból, gdy włosy już nie są krótkie ale jeszcze długimi nazwać ich nie można. Chociaż przyznam, że na tym zdjęciu, pomimo lekko niesfornych włosów RA wygląda tu zachwycająco, ale być może dlatego, że do takiego jego spojrzenia jestem już przyzwyczajona, co nie znaczy, że serce mi nie drży, kiedy na nie patrzę:-)
UsuńOj dziewczyny jaki on jest piękny, w tych włosach wygląda strasznie seksy, nawet mi się podobają,i ta jego lewa podniesiona brew-kolana miękną.
UsuńCo do Spooksów to jutro Ci Aniu odpowiem jak możesz ich obejrzeć, na razie nad tym pracuję.
„Klasyczne RAspojrzenie” mamy tutaj, czyż nie? <3 Spojrzenie, które zapiera dech.
UsuńDziękuję Jolu za Twoje starania w sprawie Spooksów :*
No, i to jest zdjęcie, proszę ja Was <3
UsuńCo prawda fotografowie trochę z Photoshopem poszaleli i wygładzili nam Rysiowe lico na alabaster, ale wszystkie najważniejsze punkty, które przesądzają o jakości dobrego RA zdjęcia, są spełnione.
Fryzura, którą aż chciałoby się przeczesać palcami - jest. Przeszywające spojrzenie spod ciemnych brwi - jest. Lekki zarost - jest. Delikatny uśmiech, kuszący i obiecujący rozkosze wszelakie - jest. Ciemny strój, w którym Ryśkowi zawsze tak do twarzy - jest. Wyłaniająca się spod rozpiętej koszuli klata - jest. I włosy na niej - też są. :-*
Na tym zdjęciu jego oczy wydają się być ciemne. Oczywiście to też robota speców od fotografii, ale można snuć rozkoszne wyobrażenia, że źrenice tak mu się rozszerzyły, bo RA spogląda właśnie na kogoś, kto baaardzo mu się podoba. Do tego jeszcze poza, w jakiej siedzi - lekko nachylony, właściwie tylko przycupnięty, jakby zaraz miał się zerwać i podejść leniwym, kocim krokiem do... A, każda z nas przecież wie najlepiej, do kogo :-DDD
Kasieńko, zestawienie "rozkosznych wyobrażeń" z "rozkoszami wszelakimi" bardzo dobrze mi robi na to zimno za oknem. "Rozszerzone źrenice", "koci krok" - czysta poezja. I Ty mówisz, że lekkości pióra Ci brak? Mnie się zdaje, że Rysiek jest Twoją muzą (muzem?) i pod jego wpływem wenę masz niesamowitą.
UsuńTak Kasieńko! Właśnie podszedł do mnie tym wolnym kocim krokiem, wyjął mi szmatę z rąk (próbuję doprowadzić swój zaniedbany dom do porządku) i zaczął ze mną zmysłowo tańczyć do utworu Chrisa Bottiego i Chantal Kreviazuk " The Look of Love" , a teraz szepce mi do ucha takie rzeczy, że aż dech zapiera...
UsuńAch, szkoda, że to tylko moja wyobraźnia ;-)
No widzisz, Zosiu, strasznie się powtarzam. Muszę chyba przewertować słownik wyrazów bliskoznacznych, by mieć jak opisywać emocje wywoływane przez naszego ulubieńca.
UsuńŻeby jeszcze taki "muz" zgodnie z antycznym wyobrażeniem nad moją głową w luźnej koszulinie latał - to już by była pełnia szczęścia. I czarne skrzydła obowiązkowo!
Czasem, owszem, Rysiek tak mnie nat... Hm, jak brzmi czas teraźniejszy od "natchnąć"??? Eee tam, jeszcze raz! :-) Czasem, owszem, Rysiek tak mnie inspiruje, że sama siebie nie poznaję, zwłaszcza kiedy patrzy w ten sposób, który sprzyja interpretacjom i najdzikszym fantazjom.
Bob, też to sobie wyobraziłam, uff! Szkoda, że największych, szarpiących serce emocji doświadczamy najczęściej w marzeniach. A gdy się człowiek za bardzo w nie zagłębi, to czasem stają się one realniejsze od rzeczywistości - przeżywałam coś takiego, mając lat "naście". Wtedy dopiero jest jazda bez trzymanki!
Aż wstyd mi się przyznać, ale nie zauważyłam włosów spod rozpiętej koszuli *rumieni się* Dzięki Kasieńko :*
UsuńBardzo podobają mi się Wasze „rozkoszne wyobrażenia ”:D
Kiedyś rumieniłaś się, kiedy te włosy zauważałaś, teraz, kiedy ich nie zauważasz. :)
UsuńZdemoralizowałyśmy Cię, Aniu :DD
No i wydało się ;-):DDD
UsuńKasieńko, to nie było wytknięcie błędu, a wręcz przeciwnie - przymiotnik "rozkoszny" pasuje do Ryśka idealnie. Mnie się Ryś głównie z rozkoszą bardzo szeroko pojętą kojarzy. Swym głosem i widokiem pieści zmysł słuchu i wzroku a pozostałe zmysły muszą się karmić bujną wyobraźnią (niestety).
UsuńNo to teraz, Zosiu, wyobraź sobie małą zamianę. Nie dysponujesz wzrokiem (bo masz opaskę na oczach) ani słuchem (bo masz wygłuszające nauszniki), ale oto stoi przed Tobą RA we własnej osobie i masz całkowicie wolną rękę w dopieszczaniu pozostałych trzech zmysłów.
UsuńMiłej wieczornej sesji z wyobraźnią! ;-) :-DDD
Dobrze, że mam urlop, bo jak uruchomię wyobraźnię, to sen nie wchodzi w grę.
UsuńA juz za chwile za momencik premiera i Rysia przez kilka chwil będzie tyle że juz sie nie moge doczekać :) odliczam jak dziecko do gwiazdki.
OdpowiedzUsuńTak, tak, tak!
UsuńJuż niedługo zobaczymy naszego Rysia na żywo (na You-tubie) najpierw 2.12 w LA a potem 11.12
OdpowiedzUsuńw Madrycie. Liczę już dni i cieszę się jak dziecko z najlepszego prezentu.
Też czekam na to wydarzenie :-) mimo, że różnica między nami a LA to ok. 9 godzin jeśli dobrze pamiętam, więc chyba trzeba będzie pomyśleć o urlopie ….
UsuńTen rodzaj spojrzenia RA nazwałabym "obiecujące". Nie będę chyba oryginalna jeśli powiem, że działa na mnie niezwykle rozgrzewająco w ten zimny poranek ;-)
OdpowiedzUsuńNie wiem dlaczego , ale kiedy patrzę na to zdjęcie przychodzą mi na myśl plakaty gwiazd muzyki, które w młodzieńczych latach wieszałam na ścianie :-)
Baaaardzo obiecująco-zalotnie jest tu to RAspojrzenie, Bob! Och, plakaty z młodych lat ;-) wielkie skarby po których zostało miłe wspomnienie, chociaż myślę, że gdzieś na dnie wspomnieniowego pudła leży sobie George Michael:-)
Usuń