Och, pan Thornton!

Dziś natrafiłam na poniższe promocyjne zdjęcie pana Thorntona granego przez Richarda Armitage’a w serialu BBC „Północ Południe”.  

Daniela Denby-Ashe jako Margaret Hale i Richard Armitage jako John Thornton na promocyjnym zdjęciu serialu BBC „Północ Południe”. Źródło zdjęcia RANet.

Zdjęcie nie jest z tych nowo odkrytych, czyli z tych których jeszcze nie widziałam, ale skłoniło mnie do opublikowania postu o którym myślałam od dłuższego czasu, zwłaszcza że niedawno ponownie zachwyciłam się powieścią pani Elizabeth Gaskell na podstawie której nakręcono ten serial. Zatem dziś dwa fragmenty z książki „Północ i Południe” autorstwa E.Gaskell w tłumaczeniu pani Katarzyny Kwiatkowskiej opisujące pana Thorntona. 

Pierwszy, który wg mnie idealnie pasuje do wizerunku pana Thorntona na powyższym zdjęciu.

Gdy wrócili do Helston, musieli zdać pani Hale relację ze swych poczynań tego dnia, a ona miała do nich mnóstwo pytań, na które odpowiadali podczas wspólnej herbaty. - A jaki jest tan twój korespondent, pan Thornton? - Spytaj Margaret - odpowiedział jej mąż. - Ona i pan Thornton przez dłuższy czas usiłowali rozmawiać, gdy ja pertraktowałem w właścicielem domu. - Och, nie potrafię powiedzieć, jaki jest- stwierdziła dziewczyna niespiesznie, zbyt zmęczona, by wysilać swe umiejętności opisywania. Po chwili jednak ożywiła się trochę i dodała: - Jest wysoli, szeroki w ramionach, ma około…Ile ma lat, papo? -Powiedziałbym, że około trzydziestu. - Ma zatem około trzydziestu lat. Nie jest ani brzydki, ani przystojny, nie ma w nim nic specjalnego ani zwracającego uwagę. Niezupełnie dżentelmen, ale tego należało się spodziewać. - Absolutnie nie jest wulgarny ani pospolity- wtrącił ojciec, lekko niezadowolony w umniejszenia zalet swego jedynego przyjaciela w Milton. - Och, nie! -powiedziała Margaret. - Z takim wyrazem zdecydowania i mocy nawet najbardziej nieładna twarz nie mogłaby się wydać wulgarna lub pospolita. Wolałabym nie musieć z nim negocjować, wygląda na nieprzejednanego. Podsumowując, mamo, jest to człowiek stworzony dla swego zajęcia, mądry i silny, jak przystało na wybitnego człowieka handlu. ( str. 84-85)

I drugi, który jak sądzę, pasuje do poniższego mojego screenu. 

Pojawiła się różnica zdań i wkrótce przerodziła się w lekki spór. Odwołano się do pana Thorntona, który do tej pory milczał. Teraz jednak zabrał głos, a swe argumenty wyłożył tak jasno, że oponenci ustąpili. W ten sposób gospodarz zwrócił na siebie uwagę Margaret. Całe jego zachowanie jako pana domu zajmującego się swoimi gośćmi cechowała bezpośredniość, prostota i umiar, sprawiające razem nieodparte wrażenie godności. Margaret pomyślała, że nigdy dotąd nie zaprezentował jej się w tak korzystnym świetle. Gdy przychodził do ich domu, było w nim coś albo z nadgorliwości, albo z gniewnej irytacji, jakby z góry zakładał, że zostanie niesprawiedliwie osądzony, ale był zbyt dumny, by próbować wytłumaczyć motywy swojego postępowania. Teraz jednak, gdy znajdował się pomiędzy przyjaciółmi, nie mogło być wątpliwości co do zajmowanej przez niego pozycji. Uważali go za człowieka o wielkiej sile charakteru, za kogoś posiadającego władzę w wielu dziedzinach. Nie musiał walczyć o ich szacunek i poważanie- miał je i był tego świadom, a poczucie tego przydało jego głosowi i zachowaniu owej stonowanej pewności siebie, której Margaret wcześniej w nim nie dostrzegała. ( str. 217). 

Mam nadzieję, że zachęciło to Was do przeczytania tej powieści. Choć żałuję, że nie mogę umieścić tu fragmentów z forumowego tłumaczenia.