Karo widziała „The Crucible”.

Przypuszczam, że większość z Was czytających komentarze do tego posta zapoznała się z relacją Karo, komentatorki tego bloga, o emocjach jakie jej towarzyszyły podczas dwukrotnego obejrzenia spektaklu „The Crucible”. Nie chciałam jednak, aby jej relacja zagubiła się w bogactwie naszych komentarzy a i Karo zgodziła się, abym mogła jej wrażenia umieścić w dzisiejszym poście, za co wielkie dzięki Karo. I mam nadzieję, że nie masz mi za złe, że poprawiłam niektóre literki. Więc, oto raport Karo.

Witam zRYSiowane,
jakoś godzinę temu wróciłam z wojaży do Londynu, odpaliłam komputer (w Londynie pozbawiona dostępu do internetu nie miałam możliwości zapoznać się z wszystkimi nowinkami), stwierdzając, że zanim padnę na nos po 3 nieprzespanych nocach, rzucę tylko okiem na Twittera, FB no i zRysiowaną... No i padłam właściwie z wrażenia - tyle nowości!!!! RA na Twitterze, filmiki z RA oblewanym wodą - A JA TEGO NIE WIDZIAŁAM?!!! Wczoraj spotkałam zRYSiowane krajanki w kolejce po autograf i zapytana czy widziałam akcję z ALS - stwierdziłam, że nic o tym nie wiem. Fakt, w pierwszy wieczór stałam w dość dużej odległości od stage doors, zanim Rysiek do mnie dotarł - garniturek mu wysechł ( wiem, bo się do tego garniturka przytuliłam do zdjęcia;-))) Niestety, zdjęcie nie wyszło - bo kobieta, którą poprosiłam o zrobienie fotki OBCIĘŁA MI PÓŁ TWARZY!!!! na zdjęciu jest cała twarz Ryśka i pół mojej - z lekkim wytrzeszczem/głupkowatym zachwytem... Zachwytem, bo chwilę wcześniej Richard elegancko podziękował za pamięć o jego urodzinach i za prezent (a, prezent był chyba największy i najcięższy z tych, które dostał od fanek - pamiętałam, że chciałyśmy go zaprosić i zachęcić do przyjazdu do Polski - więc do Londynu dotaskałam największy i najładniejszy album o Polsce z komentarzami w języku angielskim, jaki znalazłam). Prezent, jak wszystkie inne, przejął ochroniarz. Mam nadzieję, że chociaż go obejrzy ( zanim np. odda na cele dobroczynne...). W drugi wieczór już miałam więcej szczęścia - bo jak pisałam, spotkałam zRYSiowane krajanki. DOROTO - OGROMNIE CI DZIĘKUJE ZA UMOŻLIWIENIE SPEŁNIENIA SIĘ JEDNEGO Z MOICH MARZEN - MAM ZDJĘCIE Z RICHARDEM:-)))). I bardzo Cię od razu przepraszam, bo z mojej chyba winy, Ty nie masz. Mam nadzieję, że masz chociaż autograf. Jeśli nie - to z pierwszego wieczoru mam program z autografem RA - i chętnie go oddam, jeśli to może ci choć trochę zrekompensować brak zdjęcia. Lub przy innej okazji, jeśli sie spotkamy na Ryśkowym przedstawieniu, to ja będę robić fotki. Mam też kilka dość dobrych ujęć RA w czasie składania autografów - więc mogę wysłać mailem. Może mnie też tłumaczyć zdenerwowanie i emocje towarzyszące każdorazowo bliskim kontaktom z RA - na tyle duże, że ze zdenerwowania nie zrozumiałam nawet, co swoim mocno schrypniętym głosem do mnie mówił - poproszony o zdjęcie, zapytał- where is your camera, a ja, usłyszałam- where did you come from. No i rozanielona blondynka odparła: I'm from Poland... Na szczęście po chwili zorientowałam sie, że pyta o aparat, i w którą stronę ma się obrócić. No ale przez to Dorota straciła szansę na zdjęcie. Jeszcze raz przepraszam.

Co do "The Crucible" -to ogromnie się cieszę, że wpadłam na pomysł kupienia 2 biletów na 2 spektakle. Pierwszego dnia, siedząc na gorszym miejscu ( Dress Circle), zmordowana po podróży i całodziennym bieganiu po Londynie, ,,pochłonęłam" sztukę, zwracając uwagę na to, czemu będę się chciała przyjrzeć z bliska następnego wieczoru. I to jest fakt-na drugi dzień, siedząc w pierwszym rzędzie, odbiera się ją ZUPEŁNIE INACZEJ. Właściwie czułam się tak, jakbym brała bezpośredni udział w wydarzeniach dziejących się w Salem. No i przede wszystkim Rysiek-na wyciągnięcie ręki. ... Właściwie, to bardzo się cieszyłam, że w rękach, na kolanach dzierżyłam torebkę, zaciskając na niej kurczowo palce, żeby zwalczyć pokusę.... Fakt, w czasie gry, ani Richard, ani pozostali aktorzy nie zwracają uwagi na otoczenie, są zamknięci we własnym świecie, ale już w czasie owacji (oczywiście na stojąco)-widać było, że lustrują otoczenie, widownię. I ja też miałam wrażenie/nadzieję, że na sekundę spoczął na mnie wzrok RA...( no, chyba, że głupia blondynka znów sobie coś ubzdurała, a Richard po prostu szukał na widowni swoich rodziców, którzy tego dnia podobno tam byli*). (...). 

p.s. przepraszam, za możliwe błędy, ale ledwo widzę na oczy, a chciałam opisać swoje wrażenia, ,na gorąco".

Zapytana przez Kasieńkę:

Jakimi "widoczkami" cieszyłaś się ze swojego miejsca na parterze?

Karo dodała:

Miałam miejsce po stronie przeciwnej do proctorowej ,,rozebranej"sceny-miałam więc okazję podziwiać jego umięśnione barki, plecy.. ręce - na które ktoś już dawno zwrócił uwagę, przedramiona-silne, męskie przedramiona, nie takie ,,przerysowane" jak w Hobbicie, dobrze zbudowaną klatkę piersiową, przezierającą przez podartą koszulę, stopy ( faktycznie z halluksami i podrażnioną na nich od ciężkich buciorów skórą) i przede wszystkim - skupiłam się na oczach - niesamowitych niebieskich oczach. Próbowałam jakoś siągnąć choć na sekundę uwagę tych oczu na siebie, ale to faktycznie niemożliwe. Richard jest tak skupiony na grze, oddawaniu emocji swojej postaci... Jedna rzecz była ciekawa - nie tylko u Richarda, u innych także, ale wiadomo na kim się skupiłam - wiedząc, jakie kwestie za chwile wypowiedzą, jakie emocje mają przekazać, często już na chwile przed właściwą sceną, można było zauważyć np. łzy pojawiające się w oczach. Skupiłam się na głosie Richarda- nie dziwie się, że już ledwo mówi- po zakończeniu sezonu ,,The Crucible"- wizyta u foniatry i porządna rehabilitacja krtani- nieodzowna. Z medycznego punktu widzenia - zainteresowala mnie jeszcze jedna rzecz - dotyczyło to głównie Richarda/Proctora, jego żony i Tituby - przez sporą część spektaklu chodzą po scenie boso -scenie, po której w brudnych butach przed spektaklem i w czasie antraktu biegają widzowie. Poza tym powierzchnia samej sceny też nie jest zbyt gładka-pełno nierowności, zadziorów... Co do samej gry aktorskiej-poza oczywistym zachwytem nad grą RA i nieustanną chęcią wyciągnięcia ręki... ( zwłaszcza jak tuż obok mnie, tylko parę centymetrów ode mnie wchodził na scenę), prawdziwą perełką była gra Natalie Gavin jako Mary Warren. Samantha Colley jako Abigail, Anna Madeley jako Elizabeth - sympatii nie wzbudzały, bo taka była ich rola, i nie uważam ich interpretacji za porywające. Jak pisałam, zadowolona jestem, że byłam na 2 spektaklach, bo przy drugim wiedziałam, na jakie szczegóły zwrócić uwagę. Właściwie miałam w planach pojechać jeszcze na finałowe, galowe przedstawienie, 13.09, ale moja koleżanka tak długo zwlekała z decyzją co do wyjazdu...aż w końcu zabrakło biletów. Z jednej strony trochę mi smutno z tego powodu, a z drugiej-nie wiem, czy chciałabym oglądać ,,The Crucible" z innej niż pierwszy rząd perspektywy.

Co do pomysłu zaspiewania ,,Happy Birthday" po owacjach, owszem, przeszło mi to przez myśl, może gdybym była z jakąś osobą towarzyszącą i nawzajem ,,nakręciłybysmy się"-to kto wie... A tak "Happy Birthday" odśpiewane zostało pod stage door, w czym brałam czynny udział, chociaż, jak pisałam, oblewania wodą nie widziałam. Wiem, że jeszcze niektóre ,,zRysiowane" wybierają się na spektakl-jeśli chcecie zrobić sobie z RA zdjęcie-dobrze mieć ze sobą kogoś, komu ani na zdjęciu, ani na autografie specjalnie nie zależy - po krótkim przestoju związanym ze zrobieniem fotki, RA dostaje przyspieszenia, i czasem ,,przeskakuje" kilka osób. Niestety, w dalszym ciągu jeszcze przed końcem spektaklu pod stage door, na początku kolejki, stoją łowcy autografów z plikiem zdjęć - wiem, że byli już wcześniej, bo kierując się wskazówkami dziewczyn - wypadłam z teatru bocznym wejściem jako pierwsza i wylądowałam na końcu całkiem już sporej grupy ludzi. Bałyśmy się, że RA wkurzony z powodu łowców nie będzie chciał w ogóle rozdawać autografów, ale na szczęście był w dobrym humorze, chociaż widać, że już bardzo zmęczony.

*Dowód na to, że Rysia Rodzice byli tego dnia w teatrze możecie zobaczyć tutaj.

Aktualizacja, Karo była tak miła, że zgodziła się na udostępnienie zrobionych przez siebie zdjęć. WIELKIE DZIĘKI KARO! Oto one.

Richard Armitage podczas rozdawania autografów przy „stage doo” po spektaklu „The Crucible”. 22/08/2014. Zdjęcie Karo.

Richard Armitage podczas rozdawania autografów przy „stage doo” po spektaklu „The Crucible”. 23/08/2014. Zdjęcie Karo.